- sultingai
- sulti̇̀ngai prv.
.
.
sultingas — sultìngas, a adj. (1) BŽ22, DŽ, NdŽ, MedŽ518, Žml, à (3) Š, Pnd, sùltingas (1) BzF179, Rtr, NdŽ, DŽ1, DūnŽ, LKKXI185(Škn), KŽ, Pv, Upn; G113, M, L, LL231 1. turintis daug sulčių: Obalys sultìngas, o kaulas smageningas J. Sultingas, brandingas … Dictionary of the Lithuanian Language